รูปแบบการเรียนรู้ของนักศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยี ราชมงคลศรีวิชัย

Abstract

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างรูปแบบการเรียนรู้กับความพึงพอใจต่อ การจัดการเรียนการสอนแบบเชิงรุก กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาสาขาวิชาวิศวกรรมโยธา ประกอบด้วย หลักสูตรสาขาวิศวกรรมโยธา และวิศวกรรมสํารวจ จํานวน 144 คน ที่สุมแบบแบ่งชั้นตามสัดส่วน ตาม หลักสูตรสาขาวิชา ชั้นปี และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน (GPA) เก็บข้อมูลด้วยแบบสอบถามที่มีแบบวัด รูปแบบการเรียนรู้ตามแนวคิดกราส์ชาและไรชแมน ซึ่งมีค่า IOC เท่ากับ 0.97 และคาแอลฟาของครอนบาช (C) เท่ากับ 0.976 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยความถี่ ร้อยละ และหาความสัมพันธ์ด้วยการทดสอบไคสแควร์ (Chi-Square Test) พบว่า นักศึษาสาขาวิศวกรรมโยธาสวนใหญมแบบการเรียนรู้แบบความรวมมือ คิดเป็น รอยละ 35.4 รองลงมาคือแบบแบบพึ่งพา และแบบมีสวนรวม คิดเป็นร้อยละ 26.4 และ 11.8 ตามลําดับ แตไม่ปรากฏรูปแบบแขงขัน ทั้งนี้นักศึกษากวารอยละ 18.1 มีรูปแบบการเรียนรูมากกวาหนึ่งรูปแบบหรือแบบ ผสม จากการวิเคราะห์ความสัมพันธ์พบว่ารูปแบบการเรียนรู้ไม่มีความสัมพันธ์กับความพึงพอใจต่อการ จัดการเรียนการสอนแบบเชิงรุก ที่ระดับนัยสําคัญ .05 คําสําคัญ: รูปแบบการเรียนรู้ การเรียนการสอนแบบเชิงรุก, วิศวกรรมโยธา, การเรียนการสอน